Υπάρχει επιλογή?

Ξύπνησα με ένα ελαφρύ πονοκέφαλο. Κάθισα στο πλάι του κρεβατιού. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα παρά μόνο να χωθώ ξανά πίσω στο ζεστό στρώμα.
Κείμενα, μελέτες, έρευνα, μοντάζ και εικόνες ανακατεύονται ανήσυχα στο μυαλό μου. Υπάρχει επιλογή?
Μπάνιο, δόντια, μαλλιά, ρούχα, χοντρές κάλτσες και παπούτσια γυμναστικής.

Resolution: Δεν πρόκειται να ξανακάτσω στην καρέκλα straight from bed!

Ο κρύος αέρας μου ανοίγει τα μάτια σε χρώματα αγαπημένα που τον τελευταίο καιρό προσπερνώ απαρατήρητα. Λαχανί, κυπαρισσί, φούξια, βαθύ κίτρινο. Ο βηματισμός γρηγορεύει. Η καρδιά άρχισε επιτέλους να κάνει τη δουλειά της. Τα αυτοκίνητο στο βάθος του δρόμου 'μαίνονται' σαν ταύροι να φτάσουν στον προορισμό τους. Ο δικός μου προορισμός είναι σήμερα μπροστα απο ένα κομπιούτερ. Μπαίνω στο σπίτι. Η καρέκλα άδεια. Το κομπιούτερ ακόμα κλειστό. Ξέρω τι με περιμένει...

Υπάρχει επιλογή?

______________________________________

Check it out...

Απο το ντοκιμαντέρ "My Winnipeg" του Guy Maddin.



Απο το "Tarnation" του Jonathan Caouette.


Ένα καταπληκτικό βιβλίο του Dave Saunders, 'Documentary', που αναλύει τους τρόπους με τους οποίους το είδος της τέχνης του Ντοκιμαντέρ επηρεάζει τον θεατή.
Check it out... αλλά αξίζει να δείς και τα ντοκιμαντέρ που εξετάζει μεταξύ των οποίων το 'My Winnipeg' του Guy Maddin αλλά και το controversial 'Tarnation' του Jonathan Caouette.






____________________________________________________________________

Είναι καλό αυτό?

Έπηξα αλλά είμαι happy. Πραγματικά!
Αν το contentment σημαίνει "enjoyment of whatever may be desired" τότε είμαι content.
Όχι πως ότι επιθυμώ το έχω αλλά αυτό που έχω το απολαμβάνω.
Λένε ότι όσο πιο content είσαι τόσο λιγότερες γίνονται οι επιθυμίες σου.
Είναι καλό αυτό?