"Για ποιο σκοπό γράφτηκε αυτό?" ρώτησα τον κ. Θεοπέμπτου σε μια συνάντηση στο γραφείο του.
"Είναι για τις διαλέξεις που κάνω στα σχολεία".
Έμεινα να βλέπω την λίστα…. it was long!!
Εγώ η μορφωμένη έπρεπε να ξέρω για ‘την αξία ενός δέντρου’. Και όμως! Ενώ διάβαζα τη λίστα διαπίστωσα ότι κάποια πράγματα δεν τα είχα συνδέσει απαραίτητα με τα δέντρα... π.χ. διάβρωση. Έγραφε βέβαια και για την φωτοσύνθεση, τον καθαρισμό της ατμόσφαιρας, τα υπόγεια νερά, την μείωση θερμοκρασίας... Άραγε πόσα απο αυτά δεν γνωρίζουν τα παιδιά για τα δέντρα?
"Πρέπει ένα από τα φιλμάκια του CSR Media Initiative να γίνει για την αξία των δέντρων! Τι λές?"
"Και βέβαια!" ήταν η απάντηση του Επιτρόπου, πάντα πρόθυμος για κάτι καινούργιο!
Και εγώ να μονολογώ!
Πώς θα δείξουμε τόσα πράγματα σε 30"?
Πως δείχνεις την φωτοσύνθεση?
Τα υπόγεια νερά?
Και που θα βρούμε ένα δέντρο να τα έχει all in one?
Το βλέπω χλωμό το πράγμα.
Χμ...
Animation!!!
Αυτό ήταν...
Μετά από καμιά 500 hand-drawn σχέδια και ενός μηνός δουλειά φτιάξαμε ένα φαινομενικά απλό φιλμάκι.
Η έγνοια μου δεν είναι να δείξουμε μόνο τι μπορεί να κάνει ένα δέντρο αλλά να μεταφέρουμε ταυτόχρονα και το μήνυμα της εκμετάλλευσης του ανθρώπου.
Θα με ρωτήσεις!
Νομίζεις ότι αυτός που θέλει να εκμεταλλευτεί ένα δέντρο θα τον νοιάξει για την αξία του? Μπαμ και κάτω μάνα μου!
Έχω μόνο μια ελπίδα. Το φιλμάκι να το δουν παιδιά. Πολλά παιδιά!
Εκεί αρχίζεις και ελπίζεις!
Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Κυριακή 13 Ιουνίου 2010
Λάθος παραλία
7 το πρωί
Η άμμος εντυπωσιακά φροντισμένη. Τα κρεβατάκια άψογα τοποθετημένα στην σειρά σαν στρατιωτική παράταξη. Οι ομπρέλες όλες σχεδόν στη θέση τους. Κάλαθοι με σκουπίδια της προηγούμενης μέρας περιμένουν την σειρά τους να αδειάσουν και δίπλα τους μια μεταλλική κατασκευή φιλοξενεί πλαστικές μπουκάλες του νερού προς ανακύκλωση. Ένας εργάτης αδειάζει με σβελτάδα τους καλάθους και ρίχνει τα σκουπίδια σε μια μεγαλύτερη σακούλα. Προς μεγάλη μου έκπληξη αφαιρεί από μέσα τα μπουκάλια του νερού και αδειάζει ότι νερό έχει απομείνει στην άμμο. Είναι δυνατόν να τα ξεχωρίζει για ανακύκλωση?!! Ενθουσιάστηκα! Όμως το έξυπνο παιδί άλλο έχει στο νου! Αδειάζει τα μπουκάλια για να μην βαραίνουν οι σακούλες στο κουβάλημα. Γέλασα! Ας είναι…
Έστησα την φωτογραφική μου με τριπόδι σε ένα ύψωμα και όταν βρήκα το κατάλληλο πλάνο δούλεψα με το concept του time lapse photography. Στην συγκεκριμένη περίπτωση βγάζω μια φωτογραφία κάθε 15”. Παρατηρώ την κίνηση, τις συνήθειες των λουομένων... και ο χρόνος κυλά. Μετά από καμιά ώρα και καμιά 200αριά φωτογραφίες τα πακετάρω και φεύγω για να ξαναγυρίσω στις 10.
10 το πρωί
Όλοι οι σκουπιδοτενεκέδες άδειοι και επενδυμένοι με σακούλια του Δήμου. Οι ομπρέλες στην θέση τους. Κάποιες ανοιχτές φιλοξενούν ήδη τους επισκέπτες της μέρας. Κόσμος καταφθάνει συνεχώς. Εστίασα την κάμερα στο ίδιο περίπου πλάνο και επανέλαβα την διαδικασία. Αρχίζει η ιστορία...
1 το μεσημέρι
Η παραλία σφύζει από ζωή. Κόσμος συνωστίζεται στο ξύλινο δρομάκι στην άμμο. Νεαροί τρέχουν. Παιδάκια γεμίζουν τα κουβαδάκια τους με άμμο και νερό. Ακόμα μια ώρα φωτογράφισης.
3 το απόγευμα
Συνωστισμός. Τα κρεβατάκια γέμισαν και οι πίσω ομπρέλες φιλοξενούν κόσμο ξαπλωμένο σε πετσέτες. Μουσική, φαγητό, εφημερίδα περιοδικά, παγωτό χωνάκι, ρακέτες, μπάλα, water sports...you name it!
7 το βράδυ
Ο ήλιος έγειρε αφήνοντας πίσω του το γλυκό φώς του απογεύματος.
Οι περισσότεροι έχουν αποχωρίσει. Οι ομπρέλες έχουν ήδη μαζευτεί. Τα κρεβατάκια μπαίνουν στην θέση τους. Αποτσίγαρα δεν φαίνονται από εδώ αλλά ούτε και βλέπω σκουπίδια έξω από τους καλάθους. Τι γίνεται εδώ?
Που είναι η ανευθυνότητα και η αδιαφορία?
Ήρθα για την παραγωγή ενός spot που μας προσκαλεί να σεβόμαστε τις παραλίες μας. Έχασα δηλαδή ολόκληρη μέρα να τραβώ φωτογραφίες μιας παραλίας υπόδειγμα? Κάποιο λάκκο έχει η φάβα!
«Ήρτες σε λάθος παραλία», μου είπαν! «Δαμέ εν ούλλοι ξένοι τζιε ο διαχειριστής της παραλίας έσιει μανία να καθαρίζεται ο τόπος που το πρωίν ως το δέιλις».
«Δηλαδή αν πάω σε άλλη παραλία που έχει πιο πολλούς Κυπραίους πως θα είναι η κατάσταση?»
«Εσύ μάνα μου κάμνεις μεσάνυχτα!»
Τα μαζεύω. Σε λίγο δεν θα φαίνεται ψυχή. Προβληματίζομαι all the way home! Πριν ψάξω για την παραλία με ‘ούλλον Κυπραίους’ χρειάζομαι ακόμα μια μέρα ‘κατασκοπείας’ σε αυτή την παραλία. Αυτή τη φορά όχι από ψηλά αλλά εκεί κάτω στην άμμο. Πάνω και κάτω από τα κρεβατάκια. Να δω ποιος ξαπλώνει και τι κάνει!
Τι καλά να είναι όλοι Κυπραίοι!
Αλλά ήντα ξέρω!!
_____________________________________
Η άμμος εντυπωσιακά φροντισμένη. Τα κρεβατάκια άψογα τοποθετημένα στην σειρά σαν στρατιωτική παράταξη. Οι ομπρέλες όλες σχεδόν στη θέση τους. Κάλαθοι με σκουπίδια της προηγούμενης μέρας περιμένουν την σειρά τους να αδειάσουν και δίπλα τους μια μεταλλική κατασκευή φιλοξενεί πλαστικές μπουκάλες του νερού προς ανακύκλωση. Ένας εργάτης αδειάζει με σβελτάδα τους καλάθους και ρίχνει τα σκουπίδια σε μια μεγαλύτερη σακούλα. Προς μεγάλη μου έκπληξη αφαιρεί από μέσα τα μπουκάλια του νερού και αδειάζει ότι νερό έχει απομείνει στην άμμο. Είναι δυνατόν να τα ξεχωρίζει για ανακύκλωση?!! Ενθουσιάστηκα! Όμως το έξυπνο παιδί άλλο έχει στο νου! Αδειάζει τα μπουκάλια για να μην βαραίνουν οι σακούλες στο κουβάλημα. Γέλασα! Ας είναι…
Έστησα την φωτογραφική μου με τριπόδι σε ένα ύψωμα και όταν βρήκα το κατάλληλο πλάνο δούλεψα με το concept του time lapse photography. Στην συγκεκριμένη περίπτωση βγάζω μια φωτογραφία κάθε 15”. Παρατηρώ την κίνηση, τις συνήθειες των λουομένων... και ο χρόνος κυλά. Μετά από καμιά ώρα και καμιά 200αριά φωτογραφίες τα πακετάρω και φεύγω για να ξαναγυρίσω στις 10.
10 το πρωί
Όλοι οι σκουπιδοτενεκέδες άδειοι και επενδυμένοι με σακούλια του Δήμου. Οι ομπρέλες στην θέση τους. Κάποιες ανοιχτές φιλοξενούν ήδη τους επισκέπτες της μέρας. Κόσμος καταφθάνει συνεχώς. Εστίασα την κάμερα στο ίδιο περίπου πλάνο και επανέλαβα την διαδικασία. Αρχίζει η ιστορία...
1 το μεσημέρι
Η παραλία σφύζει από ζωή. Κόσμος συνωστίζεται στο ξύλινο δρομάκι στην άμμο. Νεαροί τρέχουν. Παιδάκια γεμίζουν τα κουβαδάκια τους με άμμο και νερό. Ακόμα μια ώρα φωτογράφισης.
3 το απόγευμα
Συνωστισμός. Τα κρεβατάκια γέμισαν και οι πίσω ομπρέλες φιλοξενούν κόσμο ξαπλωμένο σε πετσέτες. Μουσική, φαγητό, εφημερίδα περιοδικά, παγωτό χωνάκι, ρακέτες, μπάλα, water sports...you name it!
7 το βράδυ
Ο ήλιος έγειρε αφήνοντας πίσω του το γλυκό φώς του απογεύματος.
Οι περισσότεροι έχουν αποχωρίσει. Οι ομπρέλες έχουν ήδη μαζευτεί. Τα κρεβατάκια μπαίνουν στην θέση τους. Αποτσίγαρα δεν φαίνονται από εδώ αλλά ούτε και βλέπω σκουπίδια έξω από τους καλάθους. Τι γίνεται εδώ?
Που είναι η ανευθυνότητα και η αδιαφορία?
Ήρθα για την παραγωγή ενός spot που μας προσκαλεί να σεβόμαστε τις παραλίες μας. Έχασα δηλαδή ολόκληρη μέρα να τραβώ φωτογραφίες μιας παραλίας υπόδειγμα? Κάποιο λάκκο έχει η φάβα!
«Ήρτες σε λάθος παραλία», μου είπαν! «Δαμέ εν ούλλοι ξένοι τζιε ο διαχειριστής της παραλίας έσιει μανία να καθαρίζεται ο τόπος που το πρωίν ως το δέιλις».
«Δηλαδή αν πάω σε άλλη παραλία που έχει πιο πολλούς Κυπραίους πως θα είναι η κατάσταση?»
«Εσύ μάνα μου κάμνεις μεσάνυχτα!»
Τα μαζεύω. Σε λίγο δεν θα φαίνεται ψυχή. Προβληματίζομαι all the way home! Πριν ψάξω για την παραλία με ‘ούλλον Κυπραίους’ χρειάζομαι ακόμα μια μέρα ‘κατασκοπείας’ σε αυτή την παραλία. Αυτή τη φορά όχι από ψηλά αλλά εκεί κάτω στην άμμο. Πάνω και κάτω από τα κρεβατάκια. Να δω ποιος ξαπλώνει και τι κάνει!
Τι καλά να είναι όλοι Κυπραίοι!
Αλλά ήντα ξέρω!!
_____________________________________
Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010
900,000 to go!
Έπιασα την Panasonic DVC Pro50 και το τριπόδι υπομάλης, μιά μπαταρία που διαρκεί όλη μέρα και μια κασέτα και τα κουβάλησα στην χωματερή του Cavo Greco. Στήθηκα στην άκρη του βουνού από σκουπίδια μην ξέροντας απο που να αρχίσω. Η βρώμα από την σαπίλα των οργανικών αποβλήτων ήταν απερίγραπτη.
Ένα ποδοσφαιράκι, βαλίτσες, παπούτσια, παιγνίδια, ρούχα, μπάλες και στρώματα μαρτυρούσαν την ύπαρξη ζωής κάπου… σε κάποιο υπνοδωμάτιο, κάποιο σχολείο, ένα μπαρ… 2, 5 ή και 10 χρόνια πριν! Άχρηστα πιά και μισοσκεπασμένα με χώμα δημιουργούν ένα απαίσιο foreground στην υπέροχη γαλάζια θάλασσα του όμορφου ακρωτηρίου.
Τυπωμένη κορδέλα ταμειακής μηχανής και σαπισμένες πατάτες δίπλα από σπασμένα φλιτζάνια καφέ ήταν απόδειξη της αδιαφορίας μας. Μιλώ για μάς και για την στιγμή που επιλέγουμε να ρίχνουμε στον ίδιο κάλαθο που ρίξαμε πριν λίγο τις φλούδες του αγγουριού και το χαλασμένο μιξεράκι του καφέ.
Πόσοι ξέρουμε το Reduce, Reuse και Recycle? Είμαστε σχεδόν η τελευταία χώρα της Ευρώπης με ποσοστό ανακύκλωσης 13%. Οι υπόλοιπες αγγίζουν το 45%. Ο κάθε Κύπριος παράγει 770 κιλά σκουπίδια τον χρόνο. Έχουμε πάνω απο 900 χωματερές στην Κύπρο. Μήπως εμείς βολευόμαστε στρουθοκαμηλίζοντας ή απλά δεν ξέρουμε τι να κανουμε και πώς...?
Είπαμε ότι πρέπει να βγάλουμε το κεφάλι μας από την τρύπα και να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας. Όλοι μας. Ξεκινήσαμε με πολύτιμο σύμμαχο τον κ. Θεοπέμπτου το Cyprus CSR Media Initiative 2010 με στόχο την ευαισθητοποίηση για τα περιβαλλοντικά μας προβλήματα (δες εδώ) Η πρωτοβουλία ξεκίνησε εδώ και μήνες απο το γραφείο του Επιτρόπου Περιβάλλοντος με πρώτο θέμα επιλογής τις χωματερές για μια σειρά απο 12 περιβαλλοντικά θέματα που θα γίνουν φιλμάκια των 30" για προβολή στην τηλεόραση τον Σεπτέμβριο.
Το συγκεκριμένο φιλμάκι ή PSA (Public Service Announcement) για τους σκουπιδότοπους γυρίστηκε στο Cavo Greco, το Βατι και την Μαλούντα.
Το απόγευμα εκείνο ήρθα στο σπίτι με ένα μπράτσο γεμάτο μαυράδες από τα επανειλημμένα κτυπήματα στο βαρετό τριπόδι που έστησα και ξέστησα 100 φορές... και βάλε! Πριν μπω κάτω από το καυτό νερό άδειασα το ντουλάπι με τον κάλαθο σκουπιδιών. Έντυσα 4 χαρτοκιβώτια με πλαστικά σακούλια και με χοντρό μαρκαδόρο έγραψα… χαρτί, πλαστικό, μέταλλο, φαγητά. Πρόσθεσα ακόμα 2 άσπρες σακούλες στην αποθήκη με τα σακούλια ανακύκλωσης και έριξα όλα μου τα ρούχα σε λεκάνη με dettol! Μου μένει ο κάδος κομποστοποίησης.
Μία ευαισθητοποιημένη... 900,000 to go!
Σήμερα, στο τέταρτο φιλμάκι με θέμα τα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, καταγράφω διαλυμένες μπαταρίες, μουχλιασμένες μαξιλάρες, σκουριασμένους καταλύτες και ντεπόζιτα βενζίνης... μερικά ακόμα μισογεμισμένα… μια σπίθα χρειάζεται και... BOOOMΜΜ!!
______________________________________
Ένα ποδοσφαιράκι, βαλίτσες, παπούτσια, παιγνίδια, ρούχα, μπάλες και στρώματα μαρτυρούσαν την ύπαρξη ζωής κάπου… σε κάποιο υπνοδωμάτιο, κάποιο σχολείο, ένα μπαρ… 2, 5 ή και 10 χρόνια πριν! Άχρηστα πιά και μισοσκεπασμένα με χώμα δημιουργούν ένα απαίσιο foreground στην υπέροχη γαλάζια θάλασσα του όμορφου ακρωτηρίου.
Τυπωμένη κορδέλα ταμειακής μηχανής και σαπισμένες πατάτες δίπλα από σπασμένα φλιτζάνια καφέ ήταν απόδειξη της αδιαφορίας μας. Μιλώ για μάς και για την στιγμή που επιλέγουμε να ρίχνουμε στον ίδιο κάλαθο που ρίξαμε πριν λίγο τις φλούδες του αγγουριού και το χαλασμένο μιξεράκι του καφέ.
Πόσοι ξέρουμε το Reduce, Reuse και Recycle? Είμαστε σχεδόν η τελευταία χώρα της Ευρώπης με ποσοστό ανακύκλωσης 13%. Οι υπόλοιπες αγγίζουν το 45%. Ο κάθε Κύπριος παράγει 770 κιλά σκουπίδια τον χρόνο. Έχουμε πάνω απο 900 χωματερές στην Κύπρο. Μήπως εμείς βολευόμαστε στρουθοκαμηλίζοντας ή απλά δεν ξέρουμε τι να κανουμε και πώς...?
Είπαμε ότι πρέπει να βγάλουμε το κεφάλι μας από την τρύπα και να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας. Όλοι μας. Ξεκινήσαμε με πολύτιμο σύμμαχο τον κ. Θεοπέμπτου το Cyprus CSR Media Initiative 2010 με στόχο την ευαισθητοποίηση για τα περιβαλλοντικά μας προβλήματα (δες εδώ) Η πρωτοβουλία ξεκίνησε εδώ και μήνες απο το γραφείο του Επιτρόπου Περιβάλλοντος με πρώτο θέμα επιλογής τις χωματερές για μια σειρά απο 12 περιβαλλοντικά θέματα που θα γίνουν φιλμάκια των 30" για προβολή στην τηλεόραση τον Σεπτέμβριο.
Το συγκεκριμένο φιλμάκι ή PSA (Public Service Announcement) για τους σκουπιδότοπους γυρίστηκε στο Cavo Greco, το Βατι και την Μαλούντα.
Το απόγευμα εκείνο ήρθα στο σπίτι με ένα μπράτσο γεμάτο μαυράδες από τα επανειλημμένα κτυπήματα στο βαρετό τριπόδι που έστησα και ξέστησα 100 φορές... και βάλε! Πριν μπω κάτω από το καυτό νερό άδειασα το ντουλάπι με τον κάλαθο σκουπιδιών. Έντυσα 4 χαρτοκιβώτια με πλαστικά σακούλια και με χοντρό μαρκαδόρο έγραψα… χαρτί, πλαστικό, μέταλλο, φαγητά. Πρόσθεσα ακόμα 2 άσπρες σακούλες στην αποθήκη με τα σακούλια ανακύκλωσης και έριξα όλα μου τα ρούχα σε λεκάνη με dettol! Μου μένει ο κάδος κομποστοποίησης.
Μία ευαισθητοποιημένη... 900,000 to go!
Σήμερα, στο τέταρτο φιλμάκι με θέμα τα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, καταγράφω διαλυμένες μπαταρίες, μουχλιασμένες μαξιλάρες, σκουριασμένους καταλύτες και ντεπόζιτα βενζίνης... μερικά ακόμα μισογεμισμένα… μια σπίθα χρειάζεται και... BOOOMΜΜ!!
______________________________________
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)